O, Azerbaycanı çox sevirdi, ele Türkiye qeder.
Keder yaxaladı bizi
Çox sevdiyim, her zaman yanımda olmasını ve yanında olmaq istediyim dostum idi.
İşimizle bağlı son zamanlar tez-tez bir araya gele bilmesek de, bayramlarda bir-birimizi arayar, dualarımızda yad ederdik.
Çox sevdiyim, her zaman yanımda olmasını ve yanında olmaq istediyim dostum idi.
İşimizle bağlı son zamanlar tez-tez bir araya gele bilmesek de, bayramlarda bir-birimizi arayar, dualarımızda yad ederdik.
Bezen illerle bir yerde oturub-durduğun adam sene çox uzaq gelir, bezen de az-az görüşe bildiyin birisi her zaman yanındaymış kimi gelir sene. Çünki o, senin fikirlerinde, xeyallarında, dualarındadır. Dünen ölüm xeberi ile sarsıldığım eziz dostum Ehmed bey Özeren menim üçün bu qeder doğma, yaxın adam idi.
Bir neçe gün evvel zengleşmişdik, Ramazan bayramı münasibeti ile bir-birimize xoş sözler söylemişdik. Dualarımda yad elemişdim onu ve emin idim ki, o da meni öz dualarından mehrum qoymayıb. Bir müselmanın müselman qardaşına vere bileceyi duadan qiymetli ne var axı? Biz de belece en deyerli servetimizi bir-birimize gönderirdik.
Bayram havasından çıxmamış acı bir xeber ruhumuzu sardı. Deyerli dostum, qardaşım Ehmed bey bayram tetilinde yaxın sevdikleriyle seyahet ederken, Karabuk rayonundan qara bir xeber semaya yayılaraq Bakıda ve dünyanın dörd bir yanında menim kimi sevenlerinin ciyerini dağladı: Ehmed bey avtomobil qezası neticesinde heyata gözlerini yummuşdu. Bu xeberin ağırlığı altında büküldüm, ezildim, amma “Allah-Teala bir çiyine onun çeke bilmeyeceyi yükü yüklemez” buyurulub. Men de ölümün Haqdan geldiyi inancına sarılıb bu kederi üreyimde daşımağa güc tapa bildim.
O, Azerbaycanı çox sevirdi, ele Türkiye qeder. Her görüşümüzde Türkiye şivesi ile söylediyi Azerbaycanın gözel sözleri qulaqlarımda cingildeyib ilk defe içimi yandırdı: “Ay Enes müellim, necesen, qurban sene! Qulluğunda olum!” Her telefon zenginde buradakı qardaşlara salam-dualarını gönderirdi. Azerbaycandakı her bir irelileyiş, inkişaf onun üreyini dağa dönderirdi. Helim xasiyyetli, sevgisinde de, kederinde de semimi bir qardaşımız idi. Ecel bu bayram sonrası aramızdan apardı onu. Heqiqeten de bezi ölümler ağır gelir, amma bütün ölümlerin teselli qaynağı bizim Allah-Tealanın yazdığı qezavü-qedere teslimiyyetimiz ve sebrimizdir. Yoxsa, bu cür ağrını daşımaq ağırdan ağır, çetinden çetin olardı.
Ömrünün bu genc yaşında Ramazan bayramı ovqatı içinde axiret dünyasına köç eledi. Eslinde ölüm qaranefes atlı kimi ardımızca dabanqırma gelir ve iş heyatına qapılıb her şeyi unutduğumuz bir meqamda bu cür ölüm xeberleri yaxamızdan tutub silkeleyir bizleri. Ehmed qardaşımla birlikde Quba başda olmaqla xeyli rayonu gezmişdik.... O gözel günleri xatırladıqca bir daha içim kederle dolur. Bele acıları yaşamaq qeder onu qeleme almaq da ne qeder ağır imiş!... Mekanın Cennet olsun, gözel qardaşım... Başda agabeyi Enver bey olmaqla bütün Özerenler ailesinin bu acısını paylaşıram.
Enes Cansever
Enes Cansever
